sentez

Çok sevip de sevdiğimi demez, sımsıkı kitlenip, incecik olur da yanak düşürür dudak,

Belki acıkmışımdır, unuturum, ay ışığında yaprak kuruturum,

Kızmışımdır yine çocuk gibi bişeye, yüzüm bir arşın, meymenetler şişeye sığmaz,

Sığmaz kollarım bağrıma, ağrıma gider hallerim.

O zaman sen: “nen var? “ derdin ya!

“yok bişi...”